Saga GothiC

Ahrten

Spojrzałem z wyrzutem na złoto. Wiedziałem, że nie zrekompensuje ono strat w ludziach. Obiecałem sobie w tedy, że już nigdy więcej nie pozwolę na taką rzeź bez lepszego przygotowania.

Ahrten: Dzięki, mimo wszystko musimy już teraz wzmacniać się! Orkowie nie będą czekać! Zapewne już znaleźli sobie nowe siedlisko i znów coś knują!
Norbi: Ahrten ma rację! Ta wojna jeszcze się nie skończyła!
Lee: Ciekaw jestem czy kiedykolwiek się skończy.
Ahrten: Aby tak było trzeba być zawsze gotowym do walki o pokój i sprawiedliwość... do honorowej walki.

Cronos

Poszedłem do Lee, w sprawie Lorda Wilka.
- Witaj Lee.
- Cronos? Chłopie, gdzie ty się podziewałeś... Opowiadaj!
- Ah, to długo Historia, a teraz chcę dołączyć do strażników.
- Nie poznaję cię Cronos, ty? Do strażników....
- Tak.
- A więc po co do mnie przyszedłeś? - spytał spokojnie Lee.
- Lord Wilk, kazał mi wziąść od ciebie list o tym że mnie polecasz.
- ......

Lee

Lee:Ech szkoda dobrego człowieka...ale nie ma sprawy służyłeś dobrze, zaraz Ci napiszę!
Cronos:Dzięki

Po pięciu minutach...

Lee:Proszę oto list!
Cronos:Dzięki!

Wilk

Przybył jeden strażnik z pieczęcią Wilka.
Strażnik.- Witam Generale Lee. Przychodzę z rozkazu mego przełożonego Lorda Wilka.
Powiedział szybko i przełknął ślinę.
Strażnik.- Czy zechciał by pan usłyszeć jego wiadomość?

Lee

Lee:Skoro już tu przyszedłeś to mów...
Strażnik...

Wilk

Strażnik- Nasz wspaniały Lord Wilk Very Happy

Zaprasza pana do swojego domu na uroczystą kolację. Zaprasza pana, pana Shigena, Pana Norbiegi i pana Ahrten.
Powiedział strażnik lekko przerażony.

Lee

Lee:Dobrze! Nie bój się strażniku!

JarneK

Udałem się do siedziby Lee, aby pomówić z orkiem. Zastałem go leżącego na łóżku, ale nie śpiącego.
Ork: Czego tu szukasz.
Ja: Przyszedłem po informacje.
Ork: Phy. Myślisz że po tym wszystkim co mi zrobiłeś powiem ci coś jeszcze ?
Ja: Przepraszam. Nie chciałem cię zabić...
Ork: ... a szkoda, bo ja wolałbym zginąć!
Nastała cisza.
Ork: Zhańbiłeś mój honor.
Ja: Rozumiem, ale wiedz, że miewasz się lepiej od swoich współpracowników.
Ork: A co z nimi?
Ja: Nie żyją.
Ork: ... byli wspaniałymi wojownikami. Ale to wojna i ofiary muszą być!
Ja: Wiem i dlatego chcę to skończyć. Powiedz mi gdzie trzymacie towary, a zrobię wszystko co zechcesz.
Ork: Wszystko?
Ja: Eee... no, prawie wszystko.
Ork: Hmmm... nie powiem ci gdzie są towary, ale mogę dać ci wskazówkę.
Ja: Co chcesz w zamian.
Ork: Zabij mnie.
Zaszokowały mnie te słowa.
Ja: Do... dobrze. Ale dopiero gdy odnajdę towary.
Ork: Więc słuchaj.
Wojownik wyciągnął zza ubrania jakąś tkaninę.
Ork: To jeden z towarów. Więcej nie mogę ci powiedzieć. Zobowiązuje mnie przysięga.
Ja: Dzięki.
Ork: Pamiętasz naszą umowę.
Ja: Oczywiście. Gdy znajdę towary, przyjdę tu z twoim toporem.